Program   Foto    Wideo 

 

Festiwal Teatr Bez Granic gości w Szczecinie już po raz szósty. Jest to impreza nawiązująca swoją formą oraz myślą do Europejskiego i Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Niesłyszących, odbywającego się od wielu lat w Wiedniu. Szczeciński Festiwal jest przygotowany z myślą o publiczności zarówno niesłyszącej jak i słyszącej. Organizatorzy oraz uczestnicy festiwalu pragną pokazać, że istnieje uniwersalny język teatru łamiący wszelkie bariery niezrozumienia. Tegoroczna edycja poświęcona jest ruchowi teatralnemu niesłyszących w Polsce. Ukazując jego dorobek pragniemy zwrócić uwagę na aktorów, których wrażliwość sceniczna osadzona jest w kulturze głuchych.

 

 

 "Teatr-3" - Szczecin

 

W Zachodniopomorskim Oddziale Polskiego Związku Głuchych działa „Teatr-3”, którego historia sięga 1970 roku. Skupia on wyłącznie osoby niesłyszące i niedosłyszące. Dorobek artystyczny teatru, to 30 premier, 20 mimodramów i ponad 30 etiud. „Teatr-3” występował w Polsce i za granicą m.in.: Łotwie, Litwie, Czechach, Bułgarii, Turcji, Szwajcarii, Hiszpanii, Francji, Niemczech, Austrii, Szwecji i Danii. „Teatr-3” utrzymuje ścisłą współpracę z profesjonalnymi aktorami i twórcami, związanymi i występującymi na co dzień w szczecińskich teatrach. Aktorzy „Teatru-3” występują również w spektaklach w międzynarodowej obsadzie, powstających dzięki współpracy ze Stowarzyszeniem Muzyki i Teatru „Arbos” z Salzburga.

 

 

 Black & White

"Teatr-3" - Szczecin

 

Teatr Lalek, Pleciuga

 

Scenariusz: Arkadiusz Buszko

Reżyseria: Arkadiusz Buszko, Piotr Ratajczak

Scenografia i kostiumy: Anna Januszewska

Muzyka: Piotr Klimek

Muzyka na żywo: Hubert Bartłomiejski, Piotr Ratajczak/Piotr Klimek

Pomoc merytoryczna: Hubert Bartłomiejski

Światło: Hubert Bartłomiejski

Realizacja filmu: Olgierd Koczorowski

Tłumacz języka migowego: Anita Sadowska

Występują:

Alicja Foryś, Agata Kaczmarczyk, Arkadiusz Kołota, Paweł Molęda, Arkadiusz Pałatyński, Celina Puźniak, Adam Sapritonow, Marta Szarycz, Krzysztof Szmuc

 

 

Spektakl "Teatru-3" PZG jest wynikiem warsztatów teatralnych w Połczynie Zdroju. Ma on charakter plastycznego collage'u i etiud aktorskich opowiadających o różnych barwach i tajemnicach ludzkiego życia. Dominującym kolorem na scenie jest biel, która jawi nam się jako symbol czystości, niewinności i duchowości. Twórcy stawiają pytania o to, czy umiemy przeżyć nasze życie w czystości i miłości? A może biel i niewinność możliwe są tylko po śmierci?
 

 

 Baśniowy wieczór

"Teatr-3" - Szczecin

 

Teatr Lalek, Pleciuga

 

Scenariusz i reżyseria: Hubert Bartłomiejski
Scenografia: Anna Bieniarz
Realizacja filmu: Olgierd Koczorowski
Tłumacz języka migowego: Anita Sadowska
Występują:
Ona: Agata Kaczmarczyk
On: Jerzy Tyszko
Pani: Celina Późniak
Pan: Arkadiusz Pałatyński
Tancerz (Break-dance): Paweł Molęda
Ludzie: Marta Szarycz, Alicja Foryś, Arkadiusz Kołota, Adam Sapritonow
Lektorka: Anita Sadowska

 

On i Ona, gdzieś na świecie, mieszkają obok siebie, nie wiedząc o sobie. Ich beztroskie dzieciństwo, przemija na zabawach w trakcie których odgrywają baśniowe postaci. Dzieciństwo przechodzi kolejne etapy – drewniany koń ustępuje miejsca dziecięcemu rowerkowi, a ten z biegiem lat zostaje zdominowany przez komputer, który pochłania wyobraźnię i czas bohaterów. Dążenia do rozwiązywania problemów na ekranie monitora, prowadzą do wyobcowania. Nagromadzenie nierozwiązywalnych problemów, wywołuje stres.Przypadkowe spotkanie na klatce schodowej, Jego i Jej, budzi nieznane wcześniej uczucia. Odmienność w Jego postępowaniu, zwraca Jej uwagę. Odkrycie faktu, że jest to osoba niepełnosprawna słuchowo skłania Ją, do podjęcia trudu poznania języka migowego.W codzienne myśli i zmagania, wkradają się nieoczekiwanie pragnienia, które nie tylko w snach, ale również na jawie, prowadzą do urzeczywistnienia.On i Ona, spotykają się w baśniowy wieczór.

 

 

 Dwa oblicza

"Teatr-3" - Szczecin

 

Teatr Lalek, Pleciuga

 

Scenariusz: Arkadiusz Buszko
Reżyseria: Piotr Ratajczak, Arkadiusz Buszko
Choreografia: Arkadiusz Buszko
Scenografia i kostiumy: Anna Januszewska
Muzyka: Piotr Klimek
Pomoc reżyserska, oraz operator świateł: Hubert Bartłomiejski
Występują:
Urzędniczka twarda: Agata Kaczmarczyk
Urzędnik bufon: Jerzy Tyszko
Urzędnik miękki: Arkadiusz Pałatyński
Urzędnik pogubiony: Adam Sapritonow 

 

Dwa oblicza to opowieść o ludzkich słabościach chowanych skrzętnie za maskami przybieranymi przez człowieka. Maskami, które opadają w pewnych sytuacjach życiowych, pozwalając nam poznać prawdę o człowieku.Na scenie pojawiają się postaci reprezentujące różnego rodzaju maski. Inspektor - kobieta kontrolująca i skrzętnie notująca wszelkie swoje spostrzeżenia, zdeklasowany przedstawiciel wyższych sfer zasłaniający się sztucznym kodeksem manier, życiowy niedołęga borykający się z banalnymi problemami i w końcu mężczyzna sugerujący zachowaniem odmienność swojej orientacji.Dzień za dniem nasi bohaterowie pokonują te same ścieżki, są obok siebie a jednocześnie tkwią w odrębności. Przestrzeń, która ich otacza wydaje się być tajemnicza. Sąsiedztwo czegoś niezwykłego w tej przestrzeni, na początku jakby niezauważone, skłania do bliższego jej poznania.Ten moment zmusza do ustępstw, akceptacji i współpracy. Nie każdego jednak stać na kompromisy. Jednak z każdą chwilą emocje będą ustępować rozwadze, choć na rezygnacje z przyzwyczajeń nie każdy sobie pozwoli. Wtargnięcie do nieznanej przestrzeni wywołuje strach i zmusza do ucieczki. Nikt nie jest w stanie przyjąć roli chwilowego bohatera., choć w grupie nikt nie chce być gorszy wietrząc w działaniu osiągnięcie zysku.Poczucie bezpieczeństwa i ciekawość stanowią przyczynę podjęcia kolejnej próby poznania nowej rzeczywistości.. Bohaterowie kolejno przenikają do wnętrza innej przestrzeni, z każdą chwilą nabierają pewności siebie, pokonują na chwilę strach i szukają sposobów egzystencji. Wspinają się na kolejne piętra poznawanych płaszczyzn a jednocześnie we własnych wnętrzach docierają do prologu ewolucji. Pozbywanie się odzienia ukazuje pierwotne atrybuty i zachowania. Znika współpraca i wzajemne poszanowanie ustępując miejsca strachowi i prymitywnej agresji... Powracającym z głębi do rzeczywistości bohaterom, trudno jest przyjąć postawy jakie prezentowali dawniej...

 

 

 Jerzy Tyszko - Szczecin

 

Jerzy Tyszko urodził się 01.08.1967 r. w Zamościu. Jest osobą niesłyszącą. Ukończył szkołę zawodową w Wejherowie, jako kreślarz. Inspiracją do odkrycia swoich umiejętności aktorskich było „Święto Radości” w Łobzie w 1998 r. Przez kolejny rok starał się wgłębić tajniki aktorskie, jako mima zyskując nowe doświadczenia w „Teatrze-3” Polskiego Związku Głuchych. Pierwszą okazją do wypróbowania swoich sił był występ na imprezie masowej na terenie Szczecina w 1999 r. O tym jak wielką pasją może być teatr, można się przekonać oglądając występy mima Jerzego Tyszki. Aktor o sobie nie lubi dużo mówić. Jest bystrym obserwatorem codziennych sytuacji, które dzieją się wokół niego i stanowią materiał do przeniesienia ich na scenę. Najbardziej lubi kreować postacie komiczne. Swoją tożsamość artystyczną wyraża zdaniem: „Lubię tworzyć teatr wesoły, dostarczający ludziom powodów do śmiechu”. Często tworzy scenki, improwizując na bieżąco zachowania osób, które go oglądają.

 

 

 Pan w meloniku,
 Malarz, Operacja, TV

Jerzy Tyszko - Szczecin

 

Teatr Lalek, Pleciuga

 

Scenariusz, reżyseria: Jerzy Tyszko; Występuje: Jerzy Tyszko

Pan w meloniku – aktor przykłada duża wagę do kostiumów i niezbędnych rekwizytów. Jego najbardziej ulubionym rekwizytem jest czarny melonik …

Malarz – pasje malarza

Operacja - perypetie chirurga w obecnej rzeczywistości

TV - czyli najważniejsze medium i jego wady
 

 

 Łódzka Scena Pantomimy - Łódź

 

Łódzka Scena Pantomimy istnieje od 1982 roku. Jest ona wierna pantomimie klasycznej. Osoby głuche mają szczególne predyspozycje psychofizyczne do efektywnej wymowy ciała, na której opiera się ich język - język migowy. Jednak ŁSP nie wprowadza do swych spektaklijęzyka migowego. Oszczędnie korzysta także z rekwizytów, scenografii i kostiumów, tak, aby uwagę widza skupić maksymalnie na grze ciała aktora. Praca teatralna jest dla ŁSP także formą rehabilitacji społecznej. Pantomima pozwala na „wyrażanie niewyrażalnego”, pozwala atrakcyjnie zachęcać do poznania świata głuchych, ich emocji, języka, wrażliwości, które znacznie odbiegają od normy słyszących. Słowo zastępuje tu mimika i gest.

 

 

 Był czas bez słów

Łódzka Scena Pantomimy - Łódź

 

Teatr Lalek, Pleciuga

 

Scenariusz i reżyseria: Jan Kochanowski
Scenografia i kostiumy: Monika Konieczna
Muzyka: Piotr Klimek
Światło, dźwięk i tłumacz języka migowego: Michał Konka

Występują:
Ewa Drobczyńska, Adam Gebauer, Alicja Jaśkiewicz, Anna Łazuchiewicz, Paulina Romanowska, Beata Rybus, Marzena Sieroń, Regina Smoczyńska, Ryszard Smoczyński, Magda Watras

 

Dramaturgia spektaklu oparta jest na scenkach – cytatach, inspirowanych znanymi dziełami kina niemego z udziałem aktorskich legend tego okresu ( Pola Negri, Rudolf Valentino, Charlie Chaplin). Jest to powrót do czasów prostych historii z wątkiem miłosnym, tragicznym i komediowym. Opowiada nam o nich główny bohater - dawny reżyser, przywołując obrazy ze swojej młodości. W wędrówkę po zainscenizowanych planach filmowych z tego okresu wpleciona jest historia niespełnionej miłości do aktorki grającej w filmach realizowanych przez reżysera. Po wielu latach spotykają się oni, przypadkowo, na seansie współczesnego filmu. Świat ich młodości nie pasuje już do zbrutalizowanej rzeczywistości. Nieme kino odeszło już bezpowrotnie ze swoją wrażliwością prostego świata uczuć i relacji między ludźmi.

 

 

 Stacja przemijania

Łódzka Scena Pantomimy - Łódź

 

Teatr Lalek, Pleciuga

 

Scenariusz i reżyseria: Michał Konka
Scenografia: Michał Konka
Kostiumy: Jacek Gmach
Muzyka: collage
Światło, dźwięk i tłumacz języka migowego: Michał Konka
Występują:
Ewa Drobczyńska, Anna Łazuchiewicz, Beata Rybuś, Regina Smoczyńska, Ryszard Smoczyński.

 

Happening jest metaforą życia. Biel dywanu i kostiumów obrazuje białą kartę, jaką wraz z upływem życia zapisujemy doświadczeniem, nauką, uczuciem. Na tle bieli dobrze widoczne i lepiej zrozumiałe są kolorowe elementy spektaklu, składające się na jego przesłanie: kalafiory, farby w miskach (opcjonalnie flamastry), plamy na dywanie. „Chcemy, aby widzowie przystanęli na chwilę, zastanowili się, czy jest im dobrze, kiedy kieruje nimi wyłącznie rozum. Chcieliśmy obudzić w nich dziecko i zachęcić, by wsłuchali się w jego głos” – mówi reżyser, Michał Konka. Życie jest pełne kolorów a ich konfiguracja i kształty na dywanie zależą od nas samych. U jego zarania jesteśmy czystą kartą. Z czasem staje się ona zapisana w mniej lub bardziej uporządkowany oraz mniej lub bardziej emocjonujący sposób.

 

 

 Teatr Artystyczny "Deaf Poland" - Wrocław

 

Teatr Artystyczny „Deaf Poland“ powstała w listopadzie 2008 roku we Wrocławiu. Jego pomysłodawcą i założycielem jest Arkadiusz Bazak. Teatr współpracuje z różnymi ośrodkami kultury w całej Polsce. Spektakle Teatru były prezentowane między innymi na Warszawskim Festiwalu Kultury Głuchych i Europejskim Festiwalu Sztuki Osób Niesłyszących.

 

 

 Restauracja,

 Filharmonia,

 Wakacje

Teatr Artystyczny "Deaf Poland" - Wrocław

 

Teatr Lalek, Pleciuga

 

Scenariusz, reżyseria, scenografia,

choreografia, muzyka: Arkadiusz Bazak
Występują:
Arkadiusz Bazak, Katarzyna Stąpór

Restauracja - Spektakl ukazuje nam obdartą z upiększeń rzeczywistość. Ludzie, którzy przychodzą do tytułowej restauracji nie potrafią bądź tez nie chcą się zachowywać kulturalnie. Obsługa zaś nie jest w stanie porozumieć się z klientami. W pewnym momencie do restauracji wchodzi biedak i prosi o jedzenie…

Filharmonia - Posprzątana sala przed koncertem. Widownia czeka na orkiestrę, ale na scenie pojawia się tylko jena osoba. By koncert się odbył namawia różnych ludzi do wspólnej zabawy w muzykowanie…

Wakacje - Spektakl ukazuje nam obdartą z upiększeń rzeczywistość. Ludzie, którzy przychodzą do tytułowej restauracji nie potrafią bądź tez nie chcą się zachowywać kulturalnie. Obsługa zaś nie jest w stanie porozumieć się z klientami. W pewnym momencie do restauracji wchodzi biedak i prosi o jedzenie…