PRAPREMIERA - 16 października 2005 w Szczecinie

(Teatr-3, Szczecin)

 
Scenariusz - Arkadiusz Buszko
Reżyseria - Piotr Ratajczak, Arkadiusz Buszko
Choreografia - Arkadiusz Buszko
Scenografia i kostiumy - Anna Januszewska
Muzyka - Piotr Klimek, Robert Piotrowicz
Pomoc reżyserska oraz operator świateł - Hubert Bartłomiejski
Grają - Urzędniczka twarda Anna Olczak; Urzędnik bufon - Piotr Nowak; Urzędnik miękki - Arkadiusz Pałatyński; Urzędnik pogubiony - Łukasz Moczulski; 
Podziękowania - za wykonanie dekoracji Andrzejowi Krzyżanowskiemu; za wszechstronną pomoc Grzegorzowi Młudzikowi; za wsparcie Mieczysławowi Szewłodze.

Dwa oblicza to opowieść o ludzkich słabościach chowanych skrzętnie za maskami przybieranymi przez człowieka. Maskami, które opadają w pewnych sytuacjach życiowych, pozwalając nam poznać prawdę o człowieku.

Na scenie pojawiają się postacie reprezentujące różnego rodzaju maski. Inspektor - kobieta kontrolująca i skrzętnie notująca wszelkie swoje spostrzeżenia, zdeklasowany przedstawiciel wyższych sfer zasłaniający się sztucznym kodeksem manier, życiowy niedołęga borykający się z banalnymi problemami i w końcu mężczyzna sugerujący zachowaniem odmienność swojej orientacji. Dzień za dniem nasi bohaterowie pokonują te same ścieżki, są obok siebie a jednocześnie tkwią w odrębności. Przestrzeń, która ich otacza wydaje się być tajemnicza. Sąsiedztwo czegoś niezwykłego w tej przestrzeni, na początku jakby niezauważone, skłania do bliższego jej poznania.

Ten moment zmusza do ustępstw, akceptacji i współpracy. Nie każdego jednak stać na kompromisy. Jednak z każdą chwilą emocje będą ustępować rozwadze, choć na rezygnacje z przyzwyczajeń nie każdy sobie pozwoli. Wtargnięcie do nieznanej przestrzeni wywołuje strach i zmusza do ucieczki. Nikt nie jest w stanie przyjąć roli chwilowego bohatera., choć w grupie nikt nie chce być gorszy wietrząc w działaniu osiągnięcie zysku.

Poczucie bezpieczeństwa i ciekawość stanowią przyczynę podjęcia kolejnej próby poznania nowej rzeczywistości.. Bohaterowie kolejno przenikają do wnętrza innej przestrzeni, z każdą chwilą nabierają pewności siebie, pokonują na chwilę strach i szukają sposobów egzystencji. Wspinają się na kolejne piętra poznawanych płaszczyzn a jednocześnie we własnych wnętrzach docierają do prologu ewolucji. Pozbywanie się odzienia ukazuje pierwotne atrybuty i zachowania. Znika współpraca i wzajemne poszanowanie ustępując miejsca strachowi i prymitywnej agresji...

Powracającym z głębi do rzeczywistości bohaterom, trudno jest przyjąć postawy jakie prezentowali dawniej...