(Międzynarodowe przedstawienie teatralne) Jest to znany cykl wierszy prozą Rainera Marii Rilkego o życiu i śmierci w czasach wojny, który zaprezentowany jest w nowej interpretacji. Wiersze Rilkego stanowią pierwszą część projektu „Niosę flagę” amerykańskiego reżysera Tima McCartyego.
Młody Christoph Rilke przemierzał węgierską ziemię. Przy ognisku młody żołnierz zauważył, jak jego francuski kompan pocałował różę. W czasie ofensywy został podniesiony do rangi corneta, czyli tego, który niesie flagę. Po spotkaniu z kobietą, która była przywiązana do drzewa, po napisaniu przez niego listu do matki, po tym, jak przegalopowali obok pobitych chłopów, cornet, i cały jego oddział, został gościnnie przyjęty na zamku. Rano napadł na nich wróg, ale corneta, nie było; spędził on noc z księżniczką i musiał ratować flagę z płonącego zamku, następnie rzucił się z nią na wroga i zmarł. Jego matce przekazano wiadomość o śmierci. Tekst podzielony jest na dwadzieścia sześć części łączących śmierć bohatera z fantazjami o kobiecości, w których kobieta pojawia się jednocześnie jako matka oraz jako kochanka, ulicznica, jak i okiełzany demon oraz księżniczka. W 1912 roku, za radą Stefana Zwiega, wydano tę poezję prozą. Książeczka ta stała się najbardziej znanym dziełem oraz największym sukcesem autora. W 1910 i w 1912 Rilke gościł na zamku Duina w pobliżu Triestu. W czasie pierwszej wojny był on od 1915 do 1917 frontem dwunastu bitw. Sam Rilke, w czasie Pierwszej Wojny Światowej, odbywał służbę w archiwum wojennym w Wiedniu.
|