|
[Polski Związek Głuchych] [Program] [Katalog]
(ARBOS, Austria, wg Willama Shakespeare) ODWOŁANY
Sonety Williama Shakespeare sondują całe spektrum ludzkiego życia, od miłości i przyjaźni, życia i śmierci, od seksualnej podległości do filozoficznej abstrakcji, od poetycznego opisu natury do bycia człowiekiem w świecie, od pokoju do wojny i ponownie do pokoju albo też zagrażającej życiu rzeczywistość. Szekspirowskie sonety traktują również o politycznej sytuacji współczesnych Shakespeareowi czasów, jak i o politycznej sytuacji współczesności, gdyż w jeden z sonetów zawiera zdanie: ”And art Made tongue-tied by authorithy”. Wiersz ten stanowi również tytuł prezentacji obrazów Arnolda Kreutera. Zagrane będą obrazy Kreutera na temat „Tortury” dokumentowane obrazami Amnesty International. W roku 1609 wydano po raz pierwszy „Sonety” Williama Shakespeare (1564-1616); pisane były od roku 1598, prawdopodobnie wiersze te powstawały w latach 1592 1596. W przeciwieństwie do stereotypowych motywów i sytuacji dworskich sonetów (uniżone wychwalanie przez poetę zatopionego w zadumie, platoniczno-idealistycznego piękna), sonaty Williama Shakespeare umożliwiają, poprzez poszerzenie i modyfikację konstelacji, wysondowanie całego spektrum ludzkiego życia: od miłości i przyjaźni, życia i śmierci, od seksualnej podległości do filozoficznej abstrakcji, od poetycznego opisu natury do bycia człowiekiem w świecie, od pokoju do wojny i ponownie do pokoju albo też zagrażającej życiu rzeczywistość. ARBOS wyprodukował w roku 2004 sonety jako koncepcję choreograficzną, dzięki połączeniu ze współczesną muzyką Wernera Raditschniga. Przy scaleniu artystycznych elementów z językiem, tańcem, pieśnią, sonety uzyskały nowoczesną interpretację. W roku 2004 stacja ORF nagrywała na żywo tę produkcję.
PRAPREMIERA - 16 października 2005 w Szczecinie (Teatr-3, Szczecin)
Na scenie pojawiają się postacie reprezentujące różnego rodzaju maski. Inspektor - kobieta kontrolująca i skrzętnie notująca wszelkie swoje spostrzeżenia, zdeklasowany przedstawiciel wyższych sfer zasłaniający się sztucznym kodeksem manier, życiowy niedołęga borykający się z banalnymi problemami i w końcu mężczyzna sugerujący zachowaniem odmienność swojej orientacji. Dzień za dniem nasi bohaterowie pokonują te same ścieżki, są obok siebie a jednocześnie tkwią w odrębności. Przestrzeń, która ich otacza wydaje się być tajemnicza. Sąsiedztwo czegoś niezwykłego w tej przestrzeni, na początku jakby niezauważone, skłania do bliższego jej poznania.
Poczucie bezpieczeństwa i ciekawość stanowią przyczynę podjęcia kolejnej próby poznania nowej rzeczywistości.. Bohaterowie kolejno przenikają do wnętrza innej przestrzeni, z każdą chwilą nabierają pewności siebie, pokonują na chwilę strach i szukają sposobów egzystencji. Wspinają się na kolejne piętra poznawanych płaszczyzn a jednocześnie we własnych wnętrzach docierają do prologu ewolucji. Pozbywanie się odzienia ukazuje pierwotne atrybuty i zachowania. Znika współpraca i wzajemne poszanowanie ustępując miejsca strachowi i prymitywnej agresji... Powracającym z głębi do rzeczywistości bohaterom, trudno jest przyjąć postawy jakie prezentowali dawniej...
(Teatr-3, Szczecin) Sztuka dla niesłyszących dzieci, dorosłych, nauczycieli. Poczynając od rymów dziecięcych ze scenariusza powstaje sztuka teatralna, tak by niesłyszącym dzieciom przybliżyć język migowy jako mowę teatru a dzieciom słyszącym przybliżyć ten jedyny w swoim rodzaju język jako równoważna formę komunikowania się. Rozpoczynając od „bajek o łaskotkach” poprzez „gry palcami”, „bajki palcami” stawiane są poprzez „pierwsze kroki” „zbedne pytania”, w formie „pytań obrazowych” rozwiązywane później zagadki. Na koniec pokazywany jest alfabet palcowy. Siedem scen dla dzieci od lat 5, ich nauczycieli, rodziców i ich rodzin. Przedstawienie ARBOSu wyróżnione zostało w roku 2002 nagrodą EUROPASIEGEL za innowacyjny projekt językowy.
(Rammesh Meyyappan, Singapur)
Ramesh Meyyappan pochodzi z Singapuru prowadził tam „Hi! - Teatr”. „Hi! - Teatr” jest singapurskim teatrem dla osób głuchych. Ramesh Meyyappan studiował w Liverpool Instisute for Performing Arts i jako jedyny niesłyszący ukonczył je z tytułem „Bachelor of Arts”. W 2002 roku grał w Washington D. C. na festiwalu „Delf Way II” dwie sztuki Dario Fo, których premiera odbyła się na II Europejskim Ramesh Meyyappan został nominowany w 2003 roku najlepszym aktorem Singapuru.
(Międzynarodowe przedstawienie teatralne) ODWOŁANY Jest to znany cykl wierszy prozą Rainera Marii Rilkego o życiu i śmierci w czasach wojny, który zaprezentowany jest w nowej interpretacji. Wiersze Rilkego stanowią pierwszą część projektu „Niosę flagę” amerykańskiego reżysera Tima McCartyego.
Młody Christoph Rilke przemierzał węgierską ziemię. Przy ognisku młody żołnierz zauważył, jak jego francuski kompan pocałował różę. W czasie ofensywy został podniesiony do rangi corneta, czyli tego, który niesie flagę. Po spotkaniu z kobietą, która była przywiązana do drzewa, po napisaniu przez niego listu do matki, po tym, jak przegalopowali obok pobitych chłopów, cornet, i cały jego oddział, został gościnnie przyjęty na zamku. Rano napadł na nich wróg, ale corneta, nie było; spędził on noc z księżniczką i musiał ratować flagę z płonącego zamku, następnie rzucił się z nią na wroga i zmarł. Jego matce przekazano wiadomość o śmierci. Tekst podzielony jest na dwadzieścia sześć części łączących śmierć bohatera z fantazjami o kobiecości, w których kobieta pojawia się jednocześnie jako matka oraz jako kochanka, ulicznica, jak i okiełzany demon oraz księżniczka. W 1912 roku, za radą Stefana Zwiega, wydano tę poezję prozą. Książeczka ta stała się najbardziej znanym dziełem oraz największym sukcesem autora. W 1910 i w 1912 Rilke gościł na zamku Duina w pobliżu Triestu. W czasie pierwszej wojny był on od 1915 do 1917 frontem dwunastu bitw. Sam Rilke, w czasie Pierwszej Wojny Światowej, odbywał służbę w archiwum wojennym w Wiedniu.
(Międzynarodowy spektakl teatralny) Jest to projekt Związku Muzyki i Yeatru ARBOS z Salzburga (Austria). Doszło do kooperacji z teatrami i artystami z Singapuru, Wielkiej Brytanii, Austrii, USA, Czechy, Islandii i Polski z Teatru-3 ze Szczecina. W kolonii karnej Franza Kafki (1883-1924) jest opowiadaniem z roku 1914, w którym rozpoczęła się pierwsza wojna światowa, duża katastrofa XX wieku. Kafka opowiada historię pewnego „osobliwego aparatu”, który jest używany w kolonii karnej do wykonywania wyroków na skazańcach. Impulsem do podjęcia tematu są wydarzenia z Guantanamo, Abu Ghraib, jaki i skandali w austriackiej armii. Ale Franz Kafka napisał swoją historię przed ponad dziewięćdziesięcioma latami (1914, rok rozpoczęcia pierwszej wojny światowej).
(Ewa Kabsa)
Ewa Kabsa, absolwentka Wydziału Filologii Obcych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Akademii Muzycznej w Katowicach na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej, Podyplomowych Studiów Filozofii w Uniwersytecie Szczecińskim i Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania w Warszawie na kierunku Współczesnej Dyplomacji i Mediacji Społecznej. Ukończyła również kurs Dramy w Szkole Aktorskiej Haliny i Jana Machulskich.
W 2003 roku, rozpoczęła współpracę z Polskim Związkiem Głuchych w Szczecinie. Owocem tego przedsięwzięcia jest recital poezji polskiej w języku migowym, a jego celem przełamywanie barier, jakie współczesność buduje pomiędzy osobami niepełnosprawnymi a światem ludzi zdrowych. W programie:
|
|
|
|
Obraz Arnolda Kreutera do sonetów Williama Shakespeare według choreograficznej koncepcji „Biały śnieg przykrywa czerwień życia”.
Dwa oblicza to opowieść o ludzkich słabościach chowanych skrzętnie za maskami przybieranymi przez człowieka. Maskami, które opadają w pewnych sytuacjach życiowych, pozwalając nam poznać prawdę o człowieku.
Ten moment zmusza do ustępstw, akceptacji i współpracy. Nie każdego jednak stać na kompromisy. Jednak z każdą chwilą emocje będą ustępować rozwadze, choć na rezygnacje z przyzwyczajeń nie każdy sobie pozwoli. Wtargnięcie do nieznanej przestrzeni wywołuje strach i zmusza do ucieczki. Nikt nie jest w stanie przyjąć roli chwilowego bohatera., choć w grupie nikt nie chce być gorszy wietrząc w działaniu osiągnięcie zysku.
Spektakl ten pokazuje nam historię mężczyzny szukającego w dżungli wielkiego miasta swoich prawdziwych korzeni. Potrafi on dostrzegać cuda natury. Jego pragnieniem jest dotrzeć do świata, o którym tylko czytał. Jednak jednoosobowa walka o przetrwanie w wirach wielkiego miasta zabiera mu wszystkie
jego siły. Mężczyzna próbuje znaleźć powrotną drogę do natury, ale brakuje mu umiejętności, zdolności
i doświadczenia aby wkroczyć na tę drogę. Wyniki jego bezskutecznych wysiłków dostarczają ludziom żyjącym w jego otoczeniu wiele rozrywki. Mężczyzna zna tylko miasto. Pory roku mijają, a tęsknota za prostym życiem na łonie natury rośnie w nim w przeciwieństwie do roślin w jego mieszkaniu. Strona wyżej stwarza świat wspaniałych charakterów.
Austriacki poeta, Rainer Maria Rilke (urodzony w 1875 w Pradze, zmarły w 1926 w
Valmont/Szwajcaria) pisał, w latach od 1899 do 1906, prozę wierszem. Prawdopodobne źródło cyklu poetyckiej prozy stanowiły kroniki powstałe
w 1666 w Regensburgu, będące relacją grafa Johanna von Stauffenberg. Pewien Christoph Rilke, brat Ottona von Rilke
z Lanenau, Gränitz i Ziegra, znalazł w 1663 wczesną śmierć w trakcie ofensywy pod Montecuccolis przeciw Turcji (pierwsza austriacka wojna turecka w latach 1663-1664) na Węgrzech. Zainspirowany przez to historyczne ziarno prawdy, Rilke ukształtował von Langenauowi nowy los - jako prawdopodobnemu przodkowi o szlacheckim pochodzeniu.
Pierwsze kroki w pracy artystycznej stawiała na deskach Teatru Rozrywki w Chorzowie. Po przyjeździe do Szczecina związała się na stale ze Szczecińska ,,Piwnicą przy Krypcie i Teatrem Polskim w Szczecinie. Przygotowała wiele recitali piosenki francuskiej. Jest niezrównana interpretatorka piosenek Edith Piaf i Charlesa Aznavoura. Występowała wielokrotnie na scenach szczecińskich, krakowskich, warszawskich. Równolegle z pracą artystyczną wykonuje z powodzeniem prace pedagogiczna na poziomie licealnym i akademickim. Jest jedna z gwiazd kabaretu ,,Czarny Kot Rudy” działającego przy Teatrze Polskim w Szczecinie. Współpracuje z Teatrem Żydowskim w Warszawie. Prowadzi działalność charytatywna na rzecz Centrum Onkologii w Warszawie, współpracując ze Stowarzyszeniem ,,Różowa Konwalia”.