Pejzaż renesansowy to pejzaż realistyczny, bez typowej dla średniowiecza symboliki. Jest to wynikiem zwrotu sztuki w stronę natury, co wynika z wpływów antyku na epokę. Również kolor stracił symbolikę, od tej pory służył do pokazania naturalnego wyglądu świata. Ważnymi elementami były różne rodzaje perspektywy – linearna, żabia i ptasia. Perspektywa linearna to przedstawienie świata z poziomu oczu widza. Perspektywa żabia to widok od dołu. Perspektywa ptasia to widok z góry. Pejzaże często stanowiły tło dla przedstawianych wydarzeń mitologicznych, biblijnych lub rodzajowych. We Włoszech powstało pojęcie perspektywy powietrznej – bardziej oddalone od widza obiekty były bardziej niebieskawe. Wyjaśniano to zwiększającą się ilością powietrza między widzem a obiektem. Dopiero w okresie renesansu pejzaż stał się samodzielną formą sztuki.